معنی کنس پا در لغت نامه دهخدا

دهی از دهستان اهلم رستاق است که در بخش مرکزی شهرستان آمل واقع است و 155 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

معنی کنس پا در فرهنگ گویش مازندرانی

از توابع میان رود واقع در منطقه ی نور

معنی کنس پا - جستجوی لغت در جدول جو

کنس پا

لغت نامه دهخدا

کنس پا

فرهنگ گویش مازندرانی

پنج پا

خرچنگ، جانوری سخت پوست با چنگال های دراز، لاک خارجی پهن و سخت، یک یا دو زوج آرواره و دو چشم پایه دار که به یک پهلو حرکت می کند و معمولاً در دریا و گاه در خشکی زندگی می کند
پیچپا، کلنجک، کلنجار

فرهنگ فارسی عمید

سنگ پا

نوعی سنگ سوراخ سوراخ بسیار سخت است که در حمام چرک پا را با آن پاک می کنند، سنگ خاز، سنگ سودا

فرهنگ فارسی عمید

کله پا

(کُ لَ / لِ)

در اصطلاح نجاران، پایه های چفته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

کندپا

(کُ)

که پائی کند دارد. مقابل تیزتک:
کندپایم در حضور، اما زبان تیزم به مدح
تیزی شمشیر گویا برنتابد بیش از این.
خاقانی.
دردا که بخت من چو زمین کندپای گشت
این کندپایی از فلک تیزگرد خاست.
خاقانی.
ایام سست رأی و قدر سخت گیر شد
اوهام کندپای و قدر تیزتاب شد.
خاقانی.
چو مردانه رو باشی و تیزپای
به شکرانه با کندپایان بپای.
سعدی

لغت نامه دهخدا

کج پا

(کَ)

کج پای. که پای کج دارد. احنف. اخفج. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سنگ پا

(سَ گِ)

سنگی که به هندی جهانوا گویند. (غیاث). سنگ کانی سوراخ سوراخ که در حمام چرک پا بدان پاک کنند. سنگ پاخار. نشفه. نسفه. نشف. پاشنه سنگ. سنگ پاشنه. (یادداشت بخط مؤلف).
- امثال:
رو نیست، سنگ پاست، بسی بی شرم است

لغت نامه دهخدا

کله پا

(کَ لِ پُ تِ)

دهی از دهستان کلیایی است که در بخش سنقر کلیایی شهرستان کرمانشاهان واقع است و 195 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کله پا

(کَلْ لَ / لِ)

آدمی که حالش بهم خورده و از حال طبیعی خارج شده و در حقیقت سرش را به جای پایش گذاشته باشد. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمالزاده). رجوع به کله پا شدن شود

لغت نامه دهخدا

کره پا

دهی است از دهستان صفائیۀ بخش هندیجان شهرستان خرمشهر. دشت و گرمسیر است و 200 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

بنه پا

(سَ دَ / دِ)

فرد یا افرادی از قشون که در اردوگاه برای حفظ بنه مانند. حارس بنه. حافظ بنه مانند بنه در جنگ. پایندۀ بنه.
- امثال:
وقت مواجب سرهنگ است، وقت جنگ بنه پا. (یادداشت بخط مؤلف).
بنه پاینده. آنکه بنۀ قشون را نگهبانی کند. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کله پا

آدمی که حالش بهم خورده و از حال طبیعی خارج شده و در حقیقت سرش را بجای پایش گذاشته باشد

فرهنگ لغت هوشیار